Po kryzysie – kiedy podjąć terapię rodzinną?

Z Danutą Wieczorkiewicz, psychoterapeutka, rozmawia Małgorzata Serafin, dziennikarka specjalizująca się w tematach zdrowia psychicznego.

Dlaczego ważna jest terapia rodzinna w przypadku kryzysu dziecka? 

U osób niepełnoletnich i młodych dorosłych w przebiegu kryzysu psychicznego wsparcie osób bliskich jest kluczowe. Rodzina działa jako system, w którym każdy członek wpływa na innych. Problemy jednej osoby mogą wpływać na całą rodzinę, a zmiany w rodzinie mogą pomóc w poprawie stanu psychicznego dziecka. Terapia rodzinna pomaga zrozumieć te zależności i wprowadzać pozytywne zmiany. Kryzys psychiczny dziecka często wiąże się z problemami komunikacyjnymi. Terapia rodzinna uczy skutecznych metod komunikacji, co pozwala na lepsze wyrażanie uczuć i potrzeb oraz rozwiązywanie konfliktów.

Jakie doświadczenia i lekcje można wynieść z  terapii rodzinnej?

Rodzina może nie być świadoma, jak kryzys psychiczny wpływa na dziecko i jak odpowiedzieć na jego potrzeby. Terapia rodzinna dostarcza niezbędnych informacji na temat zaburzeń psychicznych, objawów oraz strategii radzenia sobie z nimi. Dzieci często uczą się przez obserwację zachowań dorosłych. Rodzicom pomaga się zrozumieć, jakie wzorce zachowań mogą być szkodliwe, i jak wprowadzać bardziej wspierające i zdrowe reakcje. Kryzys psychiczny dziecka jest również źródłem stresu dla rodziny. Terapia rodzinna pomaga go zmniejszyć poprzez wspólne wypracowanie strategii radzenia sobie i budowanie wzajemnego wsparcia. Badania pokazują, że terapia rodzinna może zwiększyć skuteczność leczenia indywidualnego dziecka. Współpraca rodziny z terapeutą pozwala na lepsze monitorowanie postępów leczenia i dostosowywanie planu terapeutycznego do potrzeb pacjenta.

Co jeśli rodzice nie chcą podjąć terapii? Czy wzrasta wtedy ryzyko nawrotu?

Bez aktywnego wsparcia rodziny, dziecko może czuć się samotne i niezrozumiane, co może utrudniać jego powrót do zdrowia i zwiększać ryzyko nawrotu objawów. Bez terapii rodzinnej, problemy komunikacyjne w rodzinie mogą pozostać nierozwiązane. Niezdolność do skutecznego wyrażania uczuć i potrzeb oraz rozwiązywania konfliktów może prowadzić do napięcia i stresu, które mogą negatywnie wpłynąć na stan psychiczny dziecka. Jeśli rodzina nie jest zaangażowana w proces terapeutyczny, może czuć się odizolowane. Takie poczucie może prowadzić do pogorszenia stanu psychicznego. Pamiętajmy o tym , że choroba jednego członka rodziny powoduje że cały system jest w bardzo trudnej sytuacji i często wszyscy członkowie rodziny, potrzebują wsparcia. Należy też zwrócić szczególną uwagę na niepełnoletnie osoby, czyli rodzeństwo, które bardzo dużo “widzi” i odczuwa, a często bywa pomijane w procesie leczenia. Wsparcie terapeutyczne i konsultacja psychiatryczna nie są powodem do wstydu. Sięganie po pomoc ratuje życie i poprawia jego komfort.

Gdzie zgłosić się po pomoc: