Pobyt w szpitalu Psychiatrycznym – koniec świata czy początek nowej drogi?

Szpitale psychiatryczne budzą wiele emocji i obaw, zarówno wśród pacjentów, jak i ich rodzin. W społeczeństwie funkcjonuje wiele stereotypów na temat takich miejsc, co prowadzi do stygmatyzacji osób, które tam trafiają. Jednak rzeczywistość bywa zupełnie inna, a pobyt w szpitalu może nieść za sobą wiele korzyści. Artykuł powstał na podstawie rozmowy Małgorzaty Serafin z Marcinem Łokciewiczem, pedagogiem i terapeutą pracującym w Centrum Leczenia Dzieci i Młodzieży w Zaborze. 

Gdy hospitalizacja jest konieczna

Pobyt w szpitalu psychiatrycznym staje się niezbędny, gdy inne formy pomocy, takie jak pomoc środowiskowa czy pobyt na oddziale dziennym, okazują się niewystarczające. Obecnie do szpitali trafiają głównie osoby z takimi diagnozami, jak schizofrenia, depresja lekooporna czy zaburzenia odżywiania. Najwięcej hospitalizacji ma miejsce po próbach samobójczych, które wymagają natychmiastowej interwencji, zapewnienia bezpieczeństwa i obserwacji. 

Przebieg hospitalizacji

Jak opowiada Marcin Łokciewicz, pobyt w Centrum Leczenia Dzieci i Młodzieży w Zaborze różni się od stereotypowego obrazu szpitala psychiatrycznego. Dzieci, które tam trafiają, funkcjonują w trybie przypominającym pobyt na kolonii lub zielonej szkole. W okresie szkolnym uczęszczają na lekcje, a po zajęciach uczestniczą w zajęciach terapeutycznych, wychowawczych oraz świetlicowych.

Pacjenci przez cały czas znajdują się pod opieką psychologów, terapeutów i psychiatrów. Opieka nad podopiecznymi trwa przez całą dobę, a zespół terapeutyczny regularnie omawia ich postępy, aby zaplanować dalsze leczenie i zapewnić jak najlepsze wsparcie.

Czas trwania pobytu

Długość pobytu w szpitalu psychiatrycznym zależy od indywidualnych potrzeb pacjenta. W niektórych przypadkach wystarczy kilka dni, aby stwierdzić, że hospitalizacja nie jest konieczna i można kontynuować leczenie w trybie dziennym. W innych przypadkach pobyt może trwać wiele miesięcy. Dzieje się tak np. w przypadku zaburzeń odżywiania, które wymagają długotrwałego leczenia. Decyzję o długości hospitalizacji zawsze podejmuje lekarz.

Znaczenie społeczności i terapii

Wielu pacjentów po zakończeniu leczenia podkreśla, jak duże wsparcie otrzymali od rówieśników, z którymi przebywali w szpitalu. Dzieci, które wcześniej czuły się odizolowane, trafiają tu na osoby, które mają takie same problemy. Łatwiej im odnaleźć wspólny język. Taka społeczność ma ogromne znaczenie terapeutyczne i pomaga w szybszym powrocie do zdrowia.

Po zakończeniu hospitalizacji zaleca się kontynuację terapii, zwłaszcza jeśli pacjent wraca do środowiska, które mogło przyczynić się do wystąpienia problemów. W takich przypadkach terapia rodzinna i dozór ze strony opieki społecznej, pedagoga szkolnego lub lekarza rodzinnego mogą być kluczowe dla powrotu do zdrowia. 

Podsumowując, pobyt w szpitalu psychiatrycznym, choć budzi obawy, jest niekiedy koniecznym krokiem w leczeniu. Dzięki kompleksowej opiece, wsparciu terapeutycznemu i społeczności pacjentów, dzieci i młodzież mają szansę na powrót do zdrowia.

Gdzie zgłosić się po pomoc: