stygmatyazacja

Ludzie stygmatyzują bo… sami czują się osobami wszystko wiedzącymi, uważają, że zawsze mają rację i kochają pouczać, w ten sposób kamuflują swoje kompleksy i niepewność siebie.

Gdy po utracie pracy chory, mimo usilnych prób, pozostaje dalej bezrobotny, jego pozycja społeczna jest zagrożona. Może się to skończyć kryzysem bezdomności.

Jeśli szukamy sposobu, by dotrzeć do młodszych pokoleń, które dorastały przyzwyczajone do świecących niebieskim światłem ekranów i wirtualnych komunikatorów, to trzeba mówić tym samym językiem, z tych samych smartphonów, za pomocą tych samych środków przekazu, które naszemu odbiorcy wydają się naturalne.

Zespoły Leczenia Środowiskowego zachęcają do uczestnictwa w grupach wsparcia  asystentów zdrowienia w CZP lub oddziale dziennym. Dzięki temu, że asystenci mają do dyspozycji flotę pojazdów służbowych, mogą pomóc pacjentom dotrzeć na spotkanie terapeutyczne lub poradę lekarską w poradni zdrowia psychicznego, oddaloną od ich miejsca zamieszkania.

Asystenci Zdrowienia to pracownicy Centrum Zdrowia Psychicznego, którzy sami w przeszłości doświadczyli kryzysu psychicznego i obecnie dzielą się swoim doświadczeniem w walce z nim. Temat stygmatyzacji jest im bardzo dobrze znany, dzięki czemu stanowią doskonałe wsparcie dla osób w kryzysie.

Działalność i sposób funkcjonowania pensjonatu  „U Pana Cogito” dowodzi nie tylko, że choroba psychiczna nie musi wykluczać z rynku pracy, ale też że aktywność zawodowa pomaga w procesie zdrowienia. Potwierdzają to badania naukowe. Osoby chorujące, ale posiadające pracę i strukturę dnia o wiele rzadziej mają nawroty choroby, mają lepszą samoocenę, są bardziej samodzielne i niezależne.

„Jestem Piotr. Teatr daje mi możliwość bycia z ciekawymi ludźmi, oderwania się od siebie, swojej choroby i swoich problemów (…) tworzenia swojej przestrzeni, w której mogę czuć się bezpiecznie”.

Schizofrenia jest chorobą, na którą, według badań, cierpi około 1% społeczeństwa. Badania pokazują, iż jest to także jedna z najbardziej stygmatyzujących diagnoz.

Jestem osobą po kryzysie psychicznym. Byłem stygmatyzowany, czułem się gorszy od innych. Izolowałem się, unikałem ludzi. Obwiniałem siebie o bycie nieudacznikiem. Udało mi się to opanować. Dzięki temu, że nie byłem sam, miałem wokół siebie życzliwych ludzi, którzy nawet jeśli nie rozumieli, co się ze mną dzieje, wspierali mnie i towarzyszyli w zdrowieniu.

Dyskryminacja ma negatywny wpływ na wiele aspektów życia, w tym również na zachowania związane z aktywnością zawodową osób z problemami zdrowia psychicznego. Osoby dotknięte chorobą psychiczną na ogół są świadome negatywnego stosunku wobec nich i szczególnie mocno doświadczają go podczas poszukiwania pracy.

Myślenie o sobie jako o kimś gorszym, niezasługującym na prowadzenie satysfakcjonującego życia, odbiera motywację i nadzieję. Dla osób chorujących, które zmagają się z obawami choroby, leczeniem, negatywnymi postawami społecznymi, autostygmatyzacja jest kolejnym problemem do pokonania.

W powszechnym użyciu mamy całą paletę słów i wyrażeń, którymi obrażamy innych. Jedną z takich kategorii są inwektywy powiązane ze zdrowiem ze zdrowiem psychicznym. Osobę zmagającą się z kryzysem, która właśnie usłyszała diagnozę takie słowa dotykają, ranią i bolą o wiele bardziej. Dbanie o język jest jedną z podstawowych metod przeciwdziałania stygmatyzacji.